Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κόστα Ρίκα και βαπτίστηκε στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Άνθρωπος των γραμμάτων, έλαβε τέσσερα πανεπιστημιακά πτυχία : της Θεολογίας, της φιλοσοφίας, του αρχιτέκτονος, και του πολιτικού μηχανικού. Μορφωμένος και πολυμαθής όπως ήταν, τον έστειλαν οι ρωμαιοκαθολικοί στη Ρώμη για να ολοκληρώσει τις θεολογικές του σπουδές του προκειμένου να επανέλθει στην Κόστα Ρίκα και να αναλάβει σημαντική θέση στο ακαδημαϊκό χώρο της εκκλησίας του.
Να όμως που άλλα ο Θεός κελεύει. Μέσα στην αναζήτηση της αλήθειας και την μελέτη του, άρχισε να γνωρίζει καλύτερα τα κείμενα των Αγίων Πατέρων της Ορθοδόξου Ανατολής. Τον απασχολούσε πολύ η προσωπική του επαφή με τον Θεό. Τον ενδιέφερε να γνωρίσει καλύτερα τον τρόπο ζωής και γνωριμίας με το Θείον. Στην Χριστιανική Δύση του έλλειπε αυτή η εμπειρία. Κάπου σε ένα από τα κείμενα, διάβασε για την προσευχή της καρδιάς : «Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν με τον αμαρτωλόν». Και άρχισε να την χρησιμοποιεί αμέσως στις προσευχές του. Όπως ομολογεί ο ίδιος, η προσευχή αυτή τον γέμιζε. Αισθανόταν ότι ουδέποτε άλλοτε στη ζωή του ησθάνθη. Έσπευσε στον πνευματικό του, ρωμαιοκαθολικό ιερέα, και του ενεπιστεύθει αυτή την εμπειρία. Με χαρά του ανέφερε ότι με την προσευχή αυτή ένιωθε πιο κοντά στο Θεό. Να όμως που άλλα πρέσβευε ο ρωμαιοκαθολικός πνευματικός του. Αντί να τον ενθαρρύνει, προσπάθησε να τον αποθαρρύνει. «Δεν χρειάζεσαι αυτού του είδους τις προσευχές. Ήλθες στην Ρώμη να εμπλουτίσεις τις γνώσεις σου». Ούτε λίγο ούτε πολύ του συνέστησε να επιδοθεί στα μαθήματά του και να μην ασχολείται με θέματα που δε θα τον βοηθήσουν στην ακαδημαϊκή του καριέρα. Ο τότε ρωμαιοκαθολικός μοναχός όμως, με το όνομα Γουάν Ραμόν, ήθελε να ζήσει μια πιο πνευματικότερη ζωή. Όσο περνούσε ο καιρός δεν αναπαύονταν με το δρόμο που είχε διαλέξει. Ζητούσε να γνωρίσει τον μοναχισμό της Ανατολής. Όσο μελετούσε τους Πατέρες της Ανατολής, όσο προσευχόταν με την προσευχή της καρδιάς, άλλο τόσο δεν αναπαύονταν με τη ζωή που είχε μπροστά του. Ήταν τυχερός. Τον είχε διαλέξει η ρωμαιοκαθολική εκκλησιά να σπουδάσει στο κέντρο της εκκλησίας του, στην Ρώμη. Πόσοι δεν θα τον ζήλευαν! Ποιος είναι εκείνος που δε θα ήθελε την ευκαιρία να σπουδάσει στην Ρώμη;
Ο μοναχός αυτός όμως δεν αναπαύονταν. Ανικανοποίητος από την ζωή που ζούσε, άρχισε να αναζητά ολοένα και περισσότερο την Ορθόδοξη Ανατολή. Και έτσι μια μέρα, αποφασισμένος να γνωρίσει καλύτερα τον Θεό, και πιστεύοντας ότι τούτο θα επιτυγχάνετο μόνο μέσα στην Ορθοδοξία, κυριολεκτικά τα «παράτησε» και γύρισε στην Κόστα Ρίκα. Εκεί άρχισε να ψάχνει μέσα στις βιβλιοθήκες και στο διαδίκτυο ότι μπορούσε να βρει για την Εκκλησία μας. Τελικά έμαθε πως στην κεντρική Αμερική το Οικουμενικό Πατριαρχείο είχε νέα Ι. Μητρόπολη. Ψάχνοντας βρήκε το τηλέφωνο της Μητροπόλεως και ζήτησε να μιλήσει στον Μητροπολίτη. Δια τηλεφώνου του ανέφερε εν ολίγοις την αγωνία του και την επιθυμία του να γνωρίσει την Ορθοδοξία. Όπως σε παρόμοιες περιπτώσεις ο Μητροπολίτης τον παρακάλεσε να έρθει στο Μεξικό για να τον γνωρίσει. Ο Μητροπολίτης ήθελε να τον γνωρίσει για να μάθει κατά πόσο ήταν σοβαρός άνθρωπος και κατά πόσο ήταν ειλικρινής στα όσα του ανάφερε. Για μερικούς μήνες ο Μητροπολίτης δεν είχε νέα. Νόμιζε πως δεν ήταν σοβαρός. Τον είχε σχεδόν ξεχάσει. Αλλά μια μέρα ο Σίλας τηλεφώνησε στον Μητροπολίτη και τον ρώτησε πότε θα μπορούσε να τον επισκεφτεί, και όρισαν ημερομηνία.
Όταν έφθασε, είχε μαζί του μία βαλίτσα.
Τον ρώτησε ο Μητροπολίτης :
-«Πόσο καιρό θα μπορέσεις να μείνεις κοντά μας;»
Και του απάντησε :
-«Σεβασμιότατε εγώ παραιτήθηκα από υην δουλεία μου, αποχαιρέτησα τους γονείς μου και τους φίλους μου, και ήλθα να θέσω τον εαυτό μου και τον μέλλον μου στα χέρια και στην κρίση σας. Δεν φεύγω!», μου είπε.
Να σημειωθεί ότι ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν από πλούσια οικογένεια. Παρά την μόρφωσή του και τα πτυχία του, ο μισθός του στην Κόστα Ρίκα ήταν πενιχρός. Όπως εξήγησε στον Σεβασμιότατο κατόπιν, άργησε να του τηλεφωνήσει, διότι έπρεπε να ταχτοποιήσει ορισμένα χρέη και να συλλέξει το χρηματικό ποσό που του ήταν απαραίτητο για να ταξιδέψει από την Κόστα Ρίκα στο Μεξικό. Και εφόσον δεν είχε τα χρήματα να έλθει αεροπορικώς, ταξίδεψε με λεωφορείο. Χρειάστηκε τέσσερις μέρες να έρθει από την πόλη του στο Μεξικό.
Όσο περνούσε ο καιρός, αντιλήφθη ότι είχα μπροστά μου ένα διαμάντι (λέει ο Δεσπότης).
Ένα άνθρωπο με βαθιά πίστη και αφοσίωση και στο Θεό. Ο ίδιος μου ζήτησε να γίνει άγαμος κληρικός και, εφόσον ετοιμαστεί καταλλήλως, να τον στείλω πίσω στην χώρα του για να εργασθεί ιεραποστολικός προσφέροντας την ευκαιρία σε όσους θέλουν να γνωρίσουν την ορθοδοξία. Όπως, λοιπόν, και σε άλλες παρόμοιες περιπτώσεις, ο Δεσπότης αποφάσισε να τον στείλει στην Ελλάδα για να βιώσει σε ένα μοναστήρι τν Ορθόδοξη πνευματικότητα και να ετοιμασθεί κατάλληλα για τον δρόμο που επιθυμούσε. Και ήλθε το πλήρωμα του χρόνου. Εκάρει μοναχός στο Άγιον Όρος λαβών το όνομα Σίλας και ύστερα χειροτονήθηκε Διάκονος στον Ι.Ν. Αγίου Ελευθερίου Σταυρουπόλεως Θεσσαλονίκης.
Το συγκινητικότερο όμως όλων είναι αυτό : Μαζί με τα άλλα απαιτούμενα έγγραφα, ζήτησα να μου δώσει των πανεπιστημιακών πτυχίων του. «Δεν τα έχω. Τα έσκισα», μου είπε.
«Δεν τα χρειάζομαι. Εγώ άλλο δρόμο διάλεξα και το μόνο που με απασχολεί είναι η κατά Θεόν γνώση. Όλα τα άλλα είναι μάταια». Εδώ ταιριάζει το ρητό : « Ο ζήλος του οίκου σου κατέφαγέ με, Κύριε».
Επέστρεψε στην χώρα του, με την ελπίδα ότι θα τον βοηθήσουμε για την ανέργεσή της πρώτης Ορθοδόξου Εκκλησίας στην Κόστα Ρίκα. Ο νέος αυτός Ιεραπόστολος και η καινούργια αυτή ιεραποστολή χρειάζονται την βοήθειά μας.
Από το ορθόδοξο ιεραποστολικό περιοδικό : "ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ" (Τεύχος Β΄Τρίμηνο 2008)
